2010/11/04

Grímsvötn, berriz ere Islandiara begira

Azken egun hauetan Islandiako gobernuak alarma piztu du Europako herrialdeetan. Duela urte erdi izandako gertaerak gogora ekarri dituzte, beste sumendi batek eztanda egingo duelakoan.

Eyjafjallajökull sumendiaren kasuan aurrez ezezaguna zen erabat, izena bera ahozkatzea zaila izateaz gain, mapetan ez genekigulako non kokatu. Gaur egun badirudi Islandiako ikur bihurtu dela.

Hori dela eta, aurrez ideia bat eduki dezazuen kokapen geografiko eta geologikoaren inguruan mintzatuko naiz ondorengo paragrafoetan.



Grímsvötn sumendia, Europako handiena den Vatnajökull glaziarraren izotz-kapelaren azpian kokatzen da. Sumendia Reykjaviketik 220 km-tara dago, Ekialde Ipar-ekialde norabidean. Bertan ematen diren erupzioak nahiko ohikoak dira, eta urte-tarte laburretan errepikatzen dira. Hala ere, egun gutxi irauten dute eta material ateraketen bolumena txikia da.

FIG 1. Grímsvötn sumendiaren kokapen geografikoa.


FIG 2. Vatnajökull glaziar handiaren mendebaldean aurkitzen da, 1.719 metrotako altueran.


Sumendia berez lurrazaleko depresiogune batean kokatzen da, eta kasu hauetan, galdara bolkaniko batetaz mintzo gara. Galdara honetan aktibitate geotermiko handia izaten da, litosfera (lurrazala eta mantuaren goiko aldea) meheagoa baita eta lurrazalera iristen den bero-fluxua ugariagoa da.


FIG 3. Islandiako mapa geologiko sinplifikatua.



Kontuan edukita gainean izotz-kapela handia dagoela, azpiko izotza urtu eta ur-kopurua bertan gelditzen da laku subglaziala (izotzaren azpian dagoena) eratuz. Periodikoki, lakuko urek irtenbide bat aurkitzen dute, bai izotza urtu delako zein urak berak eragindako presioak eraginda, eta uholde glaziarrak edo jökulhaup-ak eratzen dira, metatze-guneak (sandur-ak) materialez ureztatuz.


FIG 4. Islandia hegoaldeko satelite-irudia glaziar-kapela handienak adierazita daudelarik.
Galdara bolkanikoa (gorriz), Skeiðarár glaziarra (urdinez) eta sandur edo metaketa gunea
(naranjaz) ikus daitezke.


FIG 5. Eskala lokalizatuagoan Vatnajökull glaziarraren eremua ikus daiteke. Grímsvötn
sumendiaren lakua eta urek hartzen duten bidea geziekin adierazita dago.



FIG 6. Skeiðarársandur metaketa-guneko satelite-irudia. Kolore marroixka eta beltzak
glaziarreko urtze-urek garraiatutako sedimentuak dira (buztinak eta lohiak nagusiki).



FIG 7. 2004ko erupzioen ostean, honela gelditu zen sandur eremua. Gainera, errepideko
hainbat zubi apurtu ziren uholde glaziarren tamaina eta indarragatik.



Joan zen astean (Urriak 25-31), laku berri bat eratu zen izotzaren urtzearekin eta azken erupzioetan izandako uholde glaziarren tamaina izan dezakeela aurreikusi da. Hori dela eta, 40 kilometroko erradioan bizi den biztanleria alerta egoeran dago.


FIG 8. Galdara gainean dagoen izotz-kapelak izaten duen itxura "normala", aktibitate
geotermikoa baxua denean.



FIG 9. 2004ko aktibitate geotermikoak sortutako lakua eta ondorengo erupzioak zabaldu
zuen errauts ingurua ikus daiteke.



Sumendi hau ordea, Eyjafjallajökull ezagunarekin alderatuz ezberdina da. Erupzioek errauts-kopuru urria erakusten dute eta batez ere magma (mantuko material urtua) ateratzen da. Ikus daitekeen hauts bolkanikoak gehienez Vatnajökull glaziarraren perimetroa estali izan du, eta aire-trafikoan ez du eragin handirik izan. Azkenengo aldiz, 2004. urtean, Islandiako aire-trafikoa zertxobait baldintzatu bazuen ere, aireporturik ez zen itxi.


FIG 10. Satelite-irudi honetan 2004ko erupzioak sortu zuen errauts-hodeia ikus daiteke,
ipar-mendebalderanzko norabidean.



FIG 11. Eskala txikiagotu hala, satelite-irudi honek glaziarrean gelditutako errauts arrastoak
(
ash) erakusten ditu.

FIG 12. Sumendiaren inguruko panorama aktibitate bolkanikoa handia denean: glaziarra
erabat zartatua eta errauts metaketak izotzaren gainean.


Grabaketa historiko eta geologikoei so eginez, azkenengo 8 mendeetan 60-70 erupzio eman dira Grímsvötn-en. Sumendiak aktibitate bolkaniko periodikoa erakusten du, periodo aktibo horiek 100-150 urtez tartekatzen direlarik. Aktibitatearen gorakada periodo berri bat hasi dela ematen du 1983ko erupzioaz geroztik, 1996, 1998 eta 2004. urteetan ere eman baitira.

FIG 13. 2004koaren ostean, noiz izango ote da hurrengoa?


Orain gertatzen ari dena aktibitate horren jarraipena da, jakiteke dagoena ordea, honen garrantzia eta eragingo dituen ondorioak dira.


Hala ere, momentu hauetan begi guztiak (bai islandiarrenak zein mundu guztiko zientzialarienak) Katla sumendiari begira daude, baina hori, hurrengo baterako utziko dugu.

2010/10/13

GREDOS 2010 - Kronika

Joan den Pilarikako zubirako Morkaiko Mendizale Elkarteak Avilan kokatzen den Gredoseko mendietara irteera zuen antolatuta. 30 pertsonatatik gora zeuden izena emanda baina zubia gerturatzen ari zen einean, eguraldi iragarpenak gero eta argiago aurreikusten zuten zubi guztirako eguraldi benetan txarra zetorrela.

Horrela, aurreko ostegunean izena emanda genuenak bilera bat egin genuen erabaki bat hartzeko. Azken eguraldi iragarpenak ezer onik ez zuten ematen eta 20 bat lagunek baldintza hoietan nahiago zutela ez joatea esan zutenez irteera honetara autobusean joatea baztertu genuen.

12 pertsona geuden joateko prest. Bagenekien erabaki zentzuzkoena ez joatea zela, baina aurten eguraldiarekin ez dugu zorterik izan eta amorrua ematen zigun azken irteera hau bertan behera laga behar izateak.

Zapatu goiza heldu da. Goizeko 9retan gelditu eta 3 kotxeetan Avilarantz habiatu gara. Burgos aldean euria hasi eta aurrerago beldurrezko zaparradak erortzen ari dira. Gredosera heldu baino pare bat ordu aurretik Elola aterpetxetik dei bat. Zer ote?? Ostiral iluntzetik ordurarte euria etengabe ari duela. Aterpetxera heltzeko erreka bat gurutzatu beharra dagoela eta erreka oso handituta datorrela informatu gaituzte. Momentu batzutan erreka gurutzatzea ezinezkoa dela. Holakoak ekiditeko zubi bat jartzeko proiektua badagoela esan digute baina orain zubirik ez dagoela.

Bidean ogitartekoa bazkaltzeko gelditu eta berria gure artean zabaldu ondoren urduritasun apur bat sentitzen dugu. Berriak ez dira onak baina guztiak ados gaude aterpetxera heltzeko saiakera behintzat egin behar dugula.

Avila inguran egualdia ez da horren txarra baina Gredoseko mendikatea lainoz estalita dago eta ibilbidea hasi behar dugun aparkalekuan haizeak eta euriak gogor jotzen dute. Goretex, pontxo, aterkiak hartu eta gora. Berriketa gutxi gure artean, pentsakor goaz.

Hasiera ona ez den arren, 4 egun zoragarri igarotzeko
bidean dira morkaikotarrak.



Ordu erdi gora egin ondoren euria gelditu da eta aterkiak itxi ditugu. Oraindik 2 ordu gelditzen zaizkigu aterpetxera heltzeko eta hau berri ona da. Euria berriro hasten ez bada erreka jeitsi egingo da eta nola-hala pasako gerala uste dugu. Hala ere, oinez goazen bide guztiak erreka bihurtuta daude, ura alde guztietan dago, ur-jauziak non-nahi, errekak topera.

Bata bestearekin berriketan, bidea erraza da eta eguraldiak
hobera egin du.



Aterpetxe ondoan dagoen laku handira heldu gera. Laku baztarretik goaz eta aterpetxea gero eta gertuago ikusten dugu. Aterpetxe ondoko errekari begira goaz baina holako batean goazen bidea laku azpian ixkutatu da. Metro erditik gorako sakonera dago. 20 metro besterik ez dira eta lakuan sartzerik ez badugu nahi ezkerretara dugun pareta bustitik joatea beste aukerarik ez dugu. Paretan soka bat dago oratuta juteko baina 3 metro inguruko alturatik pasa beharra dago eta jausiz gero mina hartu daiteke. Pare batek azkenean arriskurik ez hartu eta txankletak jantzita uretatik joatea erabaki dugu. Ura otza dago, baina oztopoa gainditu dugu eta txankletak kendu gabe bagoaz aterpetxe aurreko errekara.

Aterpetxe ondoan dagoen lakua ederra dela ikus daiteke,
argazkian agertzen direnak zer esanik ez!

Igaro beharreko zatia ekipatua dago, baina banaka igarotzea
da zuhurrena.


Hauek bai ausartak! Hala ere pozik dirudite.


Aterpetxetik 15 metro eskasera, beste erreka bat igaro behar dugu. Segituan konturatu gera fuerte datorrela baina gainditzeko moduan dagoela. Batzuk gorago joan dira pasatzeko leku hobeago baten bila eta besteok bertatik pasa nahi dugu. Txankletak jantzita ditugunak uretatik goaz eta horrela harri gainetatik saltoka doazenei laguntzeko aukera ere badugu. Ez da errexa izan baina azkenean hamabiak aterpetxera heldu gara. Atsaldeko 7 eta erdiak dira eta pozik gaude. Zerbeza bana ozpatzeko eta ordu erdi beranduago afari bero-beroa daukagu zain. Belar orujo txupitoa, berriketa pixkat eta 10:30etan danok lotara.

Aterpetxera igotzea odiseatxoa izan denez, argazki ateratzea
beharrezkoa da.



Igande goizean 7 eta erdietan iratzargailuak jo du. Eguraldia begiratzera joan eta euririk ez dago. Lainoak nagusi dira baina ezin dugu aukera galdu, beraz guztiak gora, gosaldu eta 9retan martxan gera. Almanzor mendia lainotuta dago, beraz, 5 lakuetarantz habiatzea erabaki dugu.

Ibilbidea gorabeheratsua da baina malda errexekin. Errekatxo bat ere pasatu dugu eta bakarren batek irrist egin eta hanka belauneraino sartu badu ere, gogotsu goaz aurrera. Azken leporantz goraka goaz eta lainotan sartu gera. Lainoak zirimiria bailitzan buztitzen gaitu baino ateruneak ere ikusten dira. 3 ordutan Portillo del Rey-ra (2.374m) heldu gera. Hemendik behera 5 lakuen bailara ikusten dugu. Ikuspegi polita daukagu goitik. Leku lasai eta berezia dirudi baina arratsalderako eguraldi txarragoa dago emanda eta bertaraino jeistea gehiegi litzateke beraz talde argazkia atera eta aterpetxerantz habiatzea erabaki dugu.

Errekatxo honek zenbait buruhauste edo "bustitze" eragin
dituen arren, jendea ez da kikildu.

Portillo del Rey-n taldeko argazkia ateratzeko inguru-maria
ederra daukagu.

Aterpetxera bueltan, aurrean, XVII. mendean bertan kokatu
ziren glaziarrek birmoldatutako egiturak ikus daitezke: bloke
erratikoak, ildaska glaziarrak...


Aterpetxerako 200 metro falta direla euria gogor hasi da. Azken metroak korrika egin eta aterpean gaude. Apenas busti gara eta gaur ere pozik gaude eguna aprobetxatu dugulako. Eguardiko ordu biak dira eta aterpetxe barruan pikoteo-bazkari bat egin eta hamabiok karta jokoari ekin diogu. Hiltzailearen jokoa serio hartu dugu, bai eta parre asko egin ere. Konturatu orduko afaltzeko ordua da. Astelehenerako eguraldi hobeagoa emanda dago, eta hortaz, gaur ere goiz sartu gara ohean.

Astelehen goizean ere 7 eta erdietan gora. Eguraldia ona da eta Almanzor mendia (2.592m), inguruko altuena, lainorik gabe dago. 9retan habian gara. Hamabiok gogotsu goaz goraka, bidea gero eta tenteagoa den arren. Bide ondoan uda honek urtu ez duen elurra dago oraindik. Lainoak gero eta nabariagoak dira baina oraindik tontor ingurura ez dira hurbildu. Haize hotza dago baina aldapa gora berotuta goaz. Honelako baten, elur maluta gutxi batzuk erortzen hasi dira. Oso gutxi diren arren, atmosfera hotza dagoen seinale garbia da.

Bata bestearen atzetik kontu kontari igoera leunagoa
egiten da. Atzean, Almanzorreko zirkuaren hegala ikus daiteke.


Portilla del Crampon-era (2.405m) heltzeko eskuak ere erabili behar dira, harri batzuk izotzarekin estalita daude eta lepo honetara esku hotzekin heldu gara. Hemen zerbait jan, indarrak berreskuratu eta azken zatiari ekiten diogu. Badakigu zatirik zailena dela eta arriskuak ere baduela.

Kanalean gora, irribarrea galdu gabe jakina.


Eguraldi onarekin eta beroarekin igoera dibertigarri bat litzateke, baina hotza eta haizearekin gauzak beste modu batean ikusten dira. Alkarri lagunduz eta talde moduan jokatuta pauso zailenak ere gainditu ditugu eta hotz eta emozio artean gailurra lortu dugu. Tontorra izoztua dago eta apenas 3-4 pertsonarentzako lekua dago, beraz, banan-banan igo ta jeitsi gera. Oraingo honetan ez dago talde argazkia ateratzeko aukerarik eta gainera guztiok jaitsieran ezarri dugu arreta guztia.

Azkenengo zatian iada, zatirik zailenak direnez arreta handiz
eta lasaitasunez hartu beharrekoak.

Azken blokeetan gora, eskuen laguntza beharrezkoa da.

Talde txikietan argazkiak ateratzen.

Jaitsierarako ere talde bezala lanean, aurrekoak atzekoen zain.

Tontorrean taldeko argazkia ateratzea ezinezkoa zen arren,
beheratxoago aterata ere ezta ezer pasatzen.


Lortu dugu. Zatirik zailena ere jeitsi dugu eta orain bai lasaitasun irriparrak guztion aurpegietan ikus daitezke. Poliki-poliki behera joan hala, gora datozenekin gurutzatu gara. Animoak eman dizkiegu baina tontorrera begiratu eta dagoeneko guztiz lainotu dela konturatu gara. Bai, gaurkoan ere zorte ikaragarria izan dugu. Aterpetxera heldu eta berriro euria. Arratsalde guztia dugu berriro kartetan egiteko.

Elola aterpetxea

Lagunartean kartetan jolastea baino zer hobe?


Asteartea bueltatzeko eguna da. Goizean goizo eguraldia inoiz baino hobea da beraz motxilak hartu eta kotxerutz habiatu gera. Baina eguraldi on hau aprobetxatu beharra dago eta bidetik apur bat urrunduz Morezon mendira (2.365m) igo gara. Pena bat gailurrean laino artean egon garelako baina pixkat jeitsi orduko eguzkiak jo gaitu eta eguzkia lagun kotxeetaraino jeitsi gera kontu kontari.

Eguraldia hobetu dela ikusirik, Morezonerantz bidean.

Morezon mendiaren gailurrean lainoa nagusi

Igotzerakoan ez bezala
, jaitsiera alaia dute hauek


Kotxean gordeta geneuzkan zerbeza prexkoak ezin hobeto sartu dira eta irteera borobil hau ozpatzeko ere balio izan dute.

Morkaiko-kideak beste behin txapeldun!


Hau ere “otro exito de Morkaiko” bezela geldituko da.
Hurrena Karakateko igora. Hurrenarte!!

Argazki gehiago link honetan ikusi ditzazkezue:

GREDOS 2010 MORKAIKO



MORKAIKO ME


2010/09/27

A juzgar por las apariencias buena parte de los habitantes del Área Funcional del Bajo Deba y sus responsables administrativos parecen considerar que viven en el mejor de los mundos posibles, desarrollando el modelo más apropiado para la plena satisfacción de sus necesidades. Todo ello a pesar de que diferentes análisis de la situación del Medio Físico establecen que posiblemente sea una de las comarcas de menor índice de calidad ambiental de la C.A.P.V.

Un breve DIAGNÓSTICO de la situación actual del medio físico en este ámbito territorial se centraría principalmente en los siguientes aspectos:
  • Crítica situación del SISTEMA FLUVIAL y de la CALIDAD DE LAS AGUAS, por los altos niveles de CONTAMINACIÓN y los importantes déficits en infraestructuras de saneamiento.
  • Problemática agravada por los riesgos importantes de INUNDACIONES en algunos puntos de la RED DE DRENAJE, extremadamente alterada e intervenida.
  • Un importante desequilibrio entre las unidades del paisaje vegetal de ocupación del suelo, con un exagerado porcentaje de áreas ocupadas por REPOBLACIONES DE CONÍFERAS CON EXPLOTACIÓN INTENSIVA, en suelos de fuertes pendientes y con RIESGOS EROSIVOS, y en consecuencia un bajo porcentaje de suelos disponibles para los BOSQUES AUTÓTONOS, que representarían la vegetación natural propia de la comarca.
  • Pérdida de los hábitats naturales más valiosos para la Fauna y Flora silvestres, como el sistema estuarino de MARISMA, en situación crítica y reducido a su mínima expresión.
  • Una escasa vitalidad del sistema de la CAMPIÑA AGROGANADERA, como espacio productivo más directamente intervenido y mantenido por el hombre, testimonio de un paisaje tradicional que es PATRIMONIO CULTURAL.
  • Un elevado nivel de degradación estético-paisajística y de banalización natural en el medio urbano y su entorno, que alcanzaría índices más que cuestionables de la calidad de vida, atendiendo a criterios de salud ambiental (ruido, densidad, falta de zonas verdes, situación de los ríos, acceso a la naturaleza, etc.).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
3º Borrados del Documento de Criterios, Objetivos y Propuestas Generales para la redacción del PTP (Plan Territorial Parcial) del Bajo Deba.

Junio de 2000

2010/08/07

Pirinioak aintziraz-aintzira

Pirinioak mintzagai direnean, gehienetan mendi altuez eta haran ezagunenetaz hitz egiten dugu, hala nola, Aran bailara, Benasque, Aneto, Perdido...

Nire ustez ordea, mendikate alpino hau, mundu txikitxo bat da mundu handi baten barnean atxiloturik gelditu dena. Hori dela eta, gaurkoan pare bat proposamen luzatuko dizkizuet zuek ere disfrutatu ditzazuen. Proposamen hauek bi ibilaldi ezberdin dira, baina beti ere, Tena bailaran dauden aintzira ezberdinak ezagutzeko gonbitea egiten dizuet.

Ibilalbideen zailtasun-mailari begiratzen badiogu,
errazak direla esango nuke, distantzia ez da oso handia eta bide egokiak dira, mendiko zapatiletan edo trekkineko botekin egiteko modukoak.

Aukeran jartzen dizkizuedan bi ibilaldi hauek jende asko erakartzen dute, hau da, ezagunenak direla esango nuke eta hortaz, ez dago galtzeko arriskurik beti ere bideko mugarri eta seinaleei adi bagabiltza.

Ezaugarri hauek betetzen dituzten ibilaldien barnean aintzira politenak mendi hauen ingurukoak dira: Anayet, Arriel, Brazato,
Infiernos eta Argualas-Garmo Negrokoak.

Nire gaurko proposamenak Arrieleko eta Ordicusoko aintziretara joateko ibilbideenak dira.


Sarrera honekin amaitzeko gauza bat argitu nahi nuke. Nahiago nuke
laku hitza erabiltzea, baina geografikoki desegokia denez, laku batek kilometro bateko luzeera eta 40 metroko sakonera izan behar baititu hala deitzeko, aintzira edo gaztelerako ibon bezala aipatuko ditut. Horrez gain esan, ibilbideetan adierazten dudan ordutegia gutxi gorabeherakoa dela, guztiok ez baitugu erritmo berdina oinetan.



1. ibilbidea: ARRIELEKO AINTZIRAK

Arriel edo Saldiecho mendia Tena bailaran sartzen garen neurrian agertzen da urrutian, piramide perfektu baten isla balitz bezala. 2.822 metroko garaiera duen menditzar honek Pirinioetako aintzirarik ederrenetarikoak ezkutatzen ditu bere inguruan, hauexek dira Arrieleko aintzirak.

Irteera-puntua, Sallent de Gállego herritik gora dagoen La Sarrako urtegiaren atzeko parkinean (1.440m) ezarriko dugu.
Hemendik, Respomuso aterpetxera doan GR-11 bidea hartuko dugu, bidea baino autopista bat ematen duena, jende ugari ibiltzen baita egunean zehar.

Ibilbidearen mapa.
Poliki-poliki garaiera irabazten hasiko gara haranean aurrera egin hala, beti ere Aguas Limpias erreka eskuman daukagularik. Bidean zehar, erreka honek arroila sakonak eratu ditu eta benetan ikusgarria da behera begiratzea.

Neguko arrastoak ikusgai dira oraindik ere. Honako hau elur-jausi batek
eragin zuen eta itxuragatik nahiko handia izan zen.

Bideak malda handitzen duenean adi seinaleei, ez baitugu Respomusorako bidea jarraitu behar. Ezkerretara doan bidea hartu behar dugu 1.740 metro inguruan dagoen bidegurutzean (1h 30'). Hemendik aurrera, bideak gora egiten du altuera erraz irabaziz harri-tarte batean.

Atzera begiratzean mendi asko ikus daitezke: Telera, Foratata, Retona,
Punta Escarra, Collarada, Pala de Ip...

Gora goazen einean, Balaitus mendia harri-tartean ikusten hasten gara.

Azkenengo metroetan bidea haitz-tarte batean sartzen da eta bertatik ikuspegi zoragarria dago Balaitus eta Frondiellak ikusten baitira. Hemendik Arrieleko beheko aintzirara iristen gara (2.180m), non Frondielletako zirkua gainean edukiko dugu (2h 30'- 3h).

Bidea ondo seinalizatua egoteaz gain, paisaia ikusgarria da. Balaitus (3.144m)
ezkerrean, eta Frondiellak (3.059m) eskubian.


Bidean aurrera egin ezkero Arrieleko goi aintzirara iritsiko gara (2.240m), eta bertatik ikus daitezkeen mendiak ikaragarriak dira: Balaitus, Frondiellak, Palas, Arriel...

Palas (2.974m) beti bezain ikusgarri.

Itzulerarako bidea luzatu eta ederragoa egiteko Respomusora abiatuko gara Kontrabandisten bidetik.

Berriz ere beheko aintzirara jaitsi eta ezkerretik gorantz doan bidea hartuko dugu. Bide honek hasieran metro batzuk igotzen baditu ere, gainontzekoa altuera galtzen egingo dugu. Benetan Kanadan gaudela dirudi.

Hasierako igoeraren esfortzuak bere irabazia izango du bidean zehar
ikus daitezkeen paisaiekin.


Kontrabandisten bidearen hasieran garai bateko meatzeen hondarrak
ikus daitezke. Atzean Punta Escarra, Collarada, Pala de Ip...

Bidea oso ondo dago eta ibiltzeko ez du zailtasun handiegirik ematen.

Respomusora hurbildu hala, zirkua zabalduz doa.

Respomusora iristean (2.200m), ura betetzeko iturria dago eta urtegiaren inguruan bazkaltzeko toki ederrak daude
(4h). Inguruan zirku itzela dugu, Balaitus eta Frondiellak ikusteaz gain beste mendi asko ere bertan dauzkagu: Cristales, Gran Facha, Llena Cantal, Tebarrai, Forqueta, Musales...

Respomusoko urtegiaren presa ingurutik ikusi daitekeen zirku ikusgarria.

Urtegia nahiko handia da baina buelta ematea oso gomendagarria iruditzen zait, eta ordubete inguruan egin daiteke (5h).

Azkenik jaisteko bidea hartuko dugu La Sarrara bidean. Bide hau igoeran hartu duguna da, baina bidegurutzean utzi duguna Arrieleko aintziretara igotzeko.

Pare bat orduren buruan La Sarrako parkinean gara egunpasa ederra eginda (7h).
Amaitzeko gauzarik onena errekan bainu freskagarri bat hartzea izan daiteke.



2. ibilbidea: ORDICUSOKO AINTZIRAK

Kokapena ikusteko mapa.

Ibilbidea gorriz markatua dago.

Bigarren proposamen honen irteera-puntua Panticosako Bainuetxean (1.636m) ezarriko dugu.
Gaur egungo krisia dela eta bertako eraikuntza-lanak geldituta daude eta itxura negargarria erakusten du, dena lotsagabe batzuen erruz!

Panticosako bainuetxetik ipar-mendebalderantz ikus daitezkeen mendiak.
Gorriz Ordicusoko aintziretara joateko ibilbidea markatu da.

Igoerari ekiteko, urtegia alde batetik bestera igaro behar dugu iparralde norabidean dagoen basora bidean. Bidea oso ondo dago, seinale eta mugarri askorekin markatuta.
Zig-zag batzuen bitartez altuera azkar irabazten da pinu gorri (Pinus sylvestris) eta pinu beltzez (Pinus uncinata) osaturiko basoan gora egin hala.

Ibilbidea egoera onean eta oso argia da, inguruko paisaiak zoragarriak.
Poliki-poliki konturatuko gara zuhaitz kontzentrazio eta kopurua jaitsi egin dela eta horrela goi larre batera iritsiko gara, Malleta Baja de las Argualas delakoa (1h). Puntu honetan (1970m) Pondielloseko lepora eta mendi altuetara doan bide zabala utzi behar dugu.

Bidegurutzea dagoen puntua, atzean Xuan eta Batanes mendiak.

Poliki-poliki gorantz atzean mendi ikusgarriak agertzen diren einean.

Mugarri batek adierazten duen bidegurutze batean, ezkerretara dijoan bidexka hartu behar dugu. Bidexka berri honek gora egiten du erreka baten ondotik.

Bideak erreka ondotik jarraitzen du gorantz, haran txiki bat jarraituz.

Siempreviva (Sempervivum montanum) loreak gero eta gehiago ikusten dira
altueran gora egin hala.

Arnaleseko aintziratik Ordicusokoak ikus daitezke, hortaz, azken zatiko
ibilbidea eta jaitsierarako aukerak adierazita daude.

Igoera lasaia eta polita da, amaiera aldean aldapa zertxobait areagotzen bada ere. Hala, Ordicusoko goiko aintzirara iritsiko gara (2095m) lehenengo eta zertxobait behera egin ostean beheko aintziran aurkituko gara (2h).

Ordicusoko bi aintzirak, atzean Xuan, Batanes, Labaza, Brazato...

Ordicusoko goiko aintzira.

Beheko aintzirara bidean ikus daitekeen ikuspegia.

Iparraldera begiratuz gero ordea, ondorengo hau dugu.

Beheko aintziran, hemen ere, Kanadan bezala.

Bertatik ikuspegi zoragarria dago inguruko mendiengan. Gainean dauzkagu Argualas, Garmo Negro eta Pondiellos tontorrak eta panoramika zabalduz gero agertzen dira Panticosako zirkua osatzen duten gainontzeko guztiak (Xuan, Batanes, Bacias, Brazato...).

Jaitsierarako bide ezberdinak hartu ditzakegu hasierako zatian, hala ere, igoeran igaro dugun goi-larrera eramango gaituzte (2h 45'). Hemendik, hasierako bide zabala hartu eta Panticosako bainuetxera jaitsiko gara (3h 30').

Jaitsierako bide ezberdinak ere markatuak daude, eta ez dago galtzeko
aukera handirik.