Vostok lakua, iraganera begira

Hiru hamarkada luzetan Antartidan aurkitzen den Vostok lakuan zulatze-lanak burutzen jardun ostean, zientzialari errusiarrek duela gutxi lortu dute lakuaren ur-mailaren oinarrira iristea. Laku hau, izotz-kapelatik 3.800 metro beherago aurkitzen da, eta adituek diotenaren arabera, ziur aski Lurreko ur-masa zahar eta puruena (garbiena) izango da.

Vostok lakuko zulatze-lanak berreraikitzen dituen grafikoa (NATURE).

Vostok lakuko zulatze-lanak berreraikitzen dituen grafikoa (NATURE).

aVostok lakuko zulatze-lanak berreraikitzen dituen grafikoa (NATURE).

Zulatze lanak 1970eko hamarkadan hasi ziren, baina 1996ra arte ez zen lakuaren berri izan. Bi urte beranduago, lakura iristeko 130 metroren faltan, lanak gelditu egin ziren, teknologia eta tresna egokiak behar baitzituzten lakua kutsatu ez zedin. Hori dela eta, zientzialari errusiarrek teknika berri bat landu eta 2003an Antartikako Tratatuko herrialde sinatzaileek proposamena onartu zuten. Hala, duela egun gutxi azken metroak zulatu eta lakuaren ur-mailara heltzea lortu dute, duela 20 milioi urtetatik itxita egon den eremua esploratuz.

Ur-boltsa subglazial (glaziar baten azpian aurkitzen baita) honetara iristearen interesa oso handia izan da, atmosfera zein biosferaren eraginetatik at egon baita aipatutako 20 milioi urtetan. Horregatik, ur-masa zahar zein puruena izan daitekeela pentsatzeaz gain, adituek diote lakuan bizitza forma ezberdinek garatzeko aukera izan dutela, gainontzeko lurrazaleko biologiarekin kontakturik ez baitute izan milioika urtetan. Hori dela eta, termofilo edo extremofiloak diren espeziak (muturreko baldintzetan bizi diren mikroorganismoak) aurkitu daitezkeela uste dute, horrela, mota hauetako espezieak muturreko baldintza hauetara nola egokitu ziren ikertzeko aukera izango dutelarik. Horrez gain, ikerketa hauek paleoklimatologia hobeto ezagutzen lagunduko dute, iraganeko ziklo klimatiko ezberdinak hobekiago ezagutu eta etorkizunean eman daitezkeenak irudikatzeko.

VOSTOK LAKUAREN SEKRETUAK

300 kilometro inguruko luzeera, 50 kilometrotako zabalera eta ia mila metro sakonerarekin (zonalde batzuetan), Vostok lakua likido egoeran dagoen ur-masa geza da, Antartikako kontinentearen erdialdean aurkitzen dena.

15.690 kilometro karratuko azalera dauka, Baikal lakuaren antzekoa (munduko ur geza erreserba nagusia), eta Antartikako izotzaren azpian aurkitzen diren lakuen artean handiena da (ehundik gora ezagutzen dira).

1957. urtean aurkitu zuten zientzialari sobietarrek, eta XX. mendeko aurkikuntza geografiko garrantzitsuenen artean kokatu da. Beranduago, 2005ean, lakuaren erdian irla bat dagoela ezagutu zen, baina momentuz ezin da jakin bertan landare edo animalia bizitzarik dagoen.

Lakuaren profila eta beraren barnean eman daitezkeen prozesuak (ikertzeke daudenak).

Lakuaren profila eta beraren barnean eman daitezkeen prozesuak
(ikertzeke daudenak).

Lakuaren inguruko lurrazalaren topografia, gainean 4.000 metroko
izotz-kapela izango du.

Lakuaren inguruko lurrazalaren topografia, gainean 4.000 metroko izotz-kapela izango du.

Vostok-eko izotz testigu linealak erakusten dituen iraganeko ziklo
klimatiko ezberdinen grafikoa. Ikus daitekeenez, karbono dioxido
kopurua zein tenperaturaren aldaketak bat datoz.

Vostok-eko izotz testigu linealak erakusten dituen iraganeko ziklo klimatiko ezberdinen grafikoa. Ikus daitekeenez, karbono dioxido kopurua zein tenperaturaren aldaketak bat datoz.

Morkaikotarrak Taillonen

Astebukaera honetan, ostiralian botatako elur apurrak aprobetxatzeko aukeria izan genduan, neronek eta anoetako bi lagunek. Hiruron artian furgoneta bete, eta Gavarnie ingurura juatia pentsatu genduan astebukaera pasa.

Iluntzian ein genduan bidaixan ostian, Col de Tentes lepora arte ixo ginan, errepidia elur-kapa fin batekin zauan arren. Eguraldixa nahiko estalitxa zauan eta ez genduan inguruko ezer ikusten.

Larunbat goiza etorri zan eta eguna lainotuta atera bazan ere, goruntz abiatzia pentsatu genduan. Taillonerantz jotzia zan gure asmua eta halaxe ein genduan.

Gora jun hala, eta hasierako elur eskasixa ikusitxa, poztasuna etorri jakun elur-maila handitzen zixelako eta pixkanaka harrixak ere estalitxa agertzen zialako. Sarradets-eko aterpetxera iritsi hala, Tailloneko ipar glaziarra eta Gavarnieko zirkua hasi zian agertzen gure aurrian: Astazous, Marboré, Ur-jausiko tontorrak, Casco... ikuspegi paregabia egixa esan, elurrez estalitxa ikusgarrixa!

Bidian aurrera ginduazen, Errolanen Arrailara bidian (Brecha de Roland) eta eguzkixa zertxobait estalitxa egon arren, egualdixa hobetzen ari zan.

Behin Bretxa pasata, elur gogorra aurkitxu genduan, goialdian haiziak gogor jotzen baitzaban, eta hori dela eta, kranpoiak jarri genitxuan. Azkenian tontorrera Erlantz (argazkixan) bakarrik ailegau zan, baina hiruron tontor bezela hartu genduan, azken finian zer da ba laguntasuna?

Jaitsieran elur edarra hartu genduan toki batzuetan eta emoziuak jota argazkixak ateratzia ahiztu jakun.

Behin furgonetara itzulitxa, eta bazkarixa prestatzen ari ginala, sorpresatxo bat auki genduan. Leo, Amaia eta txikixa agertu jakuzen parkinian. Berriketalditxo baten ostian, hurrengo egunian (igandia) Leo ixoko zalakuan gelditxu zan.

Gauian berriz, afaldu berritxan furgoneta batek bozinia jo zaban. Kanpora atera eta hala, Lasku eta Txirios agertu jakuzen. 3 furgoneta/kotxe parkinian eta hoietako bitxan morkaikotarrak geunden, kasualidadia ote?

Baina hori gutxi balitz, igande goizian esnatu eta beste sorpresa bat. Leo, Lasku eta Txirios eskixak janzten ikustiaz gain, Zubi eta Maite ere hortxe daoz gora juteko prest! 6 morkaikotar Tenteseko lepuan, hau kasualidadia da bai!

Azkenian, bostak batera Taillonerantz abiatu zian, eta guk berriz (Erlantz Cascora jun zan bakarrik), juan zan egunian "ein" genduanez, palatxo edar batzuk bilatu genitxuan jaitsierako elurrakin disfrutatzeko.


Eguna bukatzeko, Leok segitxuan ixo eta jaitsi zabanez, eta Zubi eta Maite zertxobait geixao ibili zianez mendixan, Txirios eta Laskukin argazkixa atera eta itzulerako bidia hartu genduan Elgoibarrera bidian. Eta holaxe, sorpresaz beteriko astebukaeria izan zan, elur ona hartu eta tenporadia estrenatzeko emozioz betia.



eta oin, aber elurra eitxen daban...

Gailurra ez danian garrantzitsuena

Denboria da bloga berritxu gabe dakatela eta, azterketak igaro ostian, sarreratxo bat gehitzia ez da soberan egongo. Gaurkuan, egun hauetan pil-pilian dauan gai baten inguruan berba itxia pentsau dot, baina nere iritzixa eman biarrian, mendizaletasunan inguruan asko dakixan aditu baten iritzixa luzaratuko dizuet.

Sebastián Álvaro da ondorengo lerro hauek idatzi ditxuana, eta askori ezaguna eingo jatzue Espainiako Telebista Publikuan urte askuan egon zan programa baten sortzailia izan baitzan: Al Filo de lo Imposible. Gaur egun, programa honek jarraipena dauka baina zuzendaritza zein programa beraren estiloa asko aldatu da, benetako Al Filo zanetik dexente urrunduz.

Textua gazteleraz dago eta El Pais egunkariaren editorialean agertu zan duela egun gutxi batzuk:

Se está acabando la temporada de escalada en el Himalaya. En apenas unos días los vientos monzónicos anegarán de nieve las montañas y entonces los alpinistas marcharán. Nuevamente los medios de comunicación se han hecho eco de conflictos, rescates y tragedias. Y, nuevamente, las críticas a los alpinistas han sido duras. El dueño de Patagonian Brothers ha sido contundente al señalar que algunos españoles "no vienen suficientemente preparados y luego tenemos que ser los demás los que les sacamos del apuro. Tienen que ser conscientes de que ayer cerca de 40 personas pusieron sus vidas en riesgo para salvarlos. Y eso no puede pasar un año tras otro. Si no están preparados que se retiren o se dediquen a otra cosa".

Pasando por alto el exabrupto de un "negociante" del Everest, culpable de algunos de los males que critica, no deja de poner el dedo en la llaga. Hasta no hace mucho tiempo eran los alpinistas españoles los que participábamos en las labores de rescate, mientras ahora son rescatados. Fueron los hermanos argentinos Benegas y el guía Matías Erroz los que ayudaron a poner a salvo a Manuel González, que pasó una noche maltrecho a unos 8.000 m. de altitud mientras su grupo ya se encontraba de bajada. Luego un helicóptero subió al Valle del Silencio y lo trasladó a Katmandú. También Juanito Oiarzabal sufrió una fuerte deshidratación y algunos más de esta heterogénea expedición bajaban con edemas pulmonares y congelaciones. Siendo bruscamente sincero, el resumen es un desastre en toda la regla. Toda la lectura de lo sucedido, en el Everest y en el Lhotse, me hace renegar de esta clase de montañismo, que ha transformado el Everest en un circo, en una feria de las vanidades tan alejada de la verdadera ética y soledad de las montañas. Desde luego que hay una parte de la actividad que hacemos que convive con el riesgo y que, en determinados momentos, depende del azar. Pero estoy seguro de que sin el circo mediático, sin casi mil personas en el campo base, sin más montañeros que los serpas encargados de hacer todo el trabajo, no pasarían muchos de estos accidentes.

El verdadero problema reside en que hay muchas personas donde no deberían estar, que algunos se fijan objetivos por encima de sus posibilidades y que otros consideran una "obligación" ir al Everest, cuando debería ser una pasión. Y porque unos pocos han decido hacer negocio de algo que debería ser patrimonio de todos y donde se debería entrar casi de puntillas, como en un templo. Doy gracias porque pude conocer el Valle del Silencio cuando hacía honor a su nombre. Y los alpinistas también.

Sebastián Álvaro

Everest-Lhotseko ikuspegia hego-mendebaldetik

Petter Northug, indarra eta adorea

Egun hauetan Iraupen Eskiko (Esquí de fondo) Munduko Txapelketa ari da jokatzen Oslon (Norvegian). Ondorengo bideo honetan bertan izan den lasterketa ederrenetako baten amaiera ikus daiteke, mutilen 4x10km erreleboen lasterketa hain zuzen.

Irabazle suertatzen den Petter Northug handiak 2010eko Vancouverreko Neguko Joku Olinpikoetan 4 domina irabazi zituen: bi urrezko, zilarrezko bat eta brontzezko beste bat. Aurten Oslon berriz, 5. domina eskuratu berri du proba honetan (3 urrezko eta 2 zilarrezko).

Gozatu!

Denbora geologikoaren handitasuna urte bakarrean

Hasteko, urte berri on guztioi! Azkenengo sarreran Katla sumendixari buruz hitz egingo nabala esan arren, beranduagorako utziko det.

Gaurkuan omenaldi erako bat eitxia nahi diot lagun on bati, berakin elkartzen naizen bakoitzian “badator geologua” esaldixakin ematen dia eta ongi etorrixa. Nik, nola ez, “geologua ez, geografua” erantzuna luzaratzen diot berari, baina hala ere, hurrengo egunian berriz gabiz berdin.

Orain hotzian, geografua edo geologua, ez dira gauza berdinak, baina bai antzekoak, ez? Ezberdintasunak salbu, lurraren historia nolakua dan ohartarazteko aukera eman diate bixek. Aipatutako ideia hau nahiko ezaguna egingo jatzuela pentsatzen dot, baina era xelebre batian adierazten saiatuko naiz.

Geologuek, Lurraren sorrera duela 4.600 milioi urte ezartzen dabe. Bai hori da, milioi urte... 4.600.000.000. Honek ordea, horrela esanda ez digu ezer esaten, duela urte batzuk gertatutako gauzetaz ez baikara gogoratzen askotan. Hortaz, milioika urtetako historia luze eta motel hau urte bakarreko iraupenean laburtzen ahaleginduko naiz.

Eskala honetan, ezagutzen ditxugun arrokarik zaharrenak martxoaren erdialdian sortutakuak dira. Izaki bizidunak, lehen aldiz, itsasoan agertu ziren maiatzian. Lurrazaleko landaretza eta animaliak azaroaren amaieran azaleratu ziren, eta abenduko lehen 4 egunetan zehar, gaur egun dauzkagun ikatz biltegi handiak eratu zituzten zingirak garatzen joan ziren. Dinosaurioak abenduaren erdialdean izan ziren nagusi Lurrean, baina abenduaren 26an desagertu ziren, gutxi gorabehera Alpeen, Andeen edota Himalayako mendikate garaien lehen altxatzearekin batera. Giza itxurako izakien agerpena abenduaren 31ko arratsaldeko momenturen batean eman zen. 31ko gauerdirako minutu bat eta 15 segundu falta zirela, Lurrazaleko izotz-kapela nagusienak hasi ziren urtzen. Erromatarren Inperioak 5 segungu iraun zuen, 11h 59’ 45’’-etatik 11h 59’ 50’’-tara. Kolonek Amerika aurkitu zuren gauerdirako 3 segundu falta zirela, eta Geologia zientzia James Hutton-en idazkiekin jaio zen urte gogoangarri honen azken segundua zertxobait igarota.

Azkenik, nere lagunak, bere azken domina, urte berriko lehen mahatsa mingainakin ikutzen zabanian irabazi zaban.

Amaitzeko, ondorengo irudi hau uzteizuet. Espiral edo kiribil itxurako irudi hau nahiko ezaguna da liburu geologikoetan, garai geologikoak adieraztek. Nik ordea, peontza itxura hartzen diot. Orain bueltaka ari da, baina noiz geldituko da? edota norabidez aldatu? hautsi, meteorito baten kausaz adibidez? Datozen urteetan zehar ikusiko dugu.

Grímsvötn, berriz ere Islandiara begira

Azken egun hauetan Islandiako gobernuak alarma piztu du Europako herrialdeetan. Duela urte erdi izandako gertaerak gogora ekarri dituzte, beste sumendi batek eztanda egingo duelakoan.

Eyjafjallajökull sumendiaren kasuan aurrez ezezaguna zen erabat, izena bera ahozkatzea zaila izateaz gain, mapetan ez genekigulako non kokatu. Gaur egun badirudi Islandiako ikur bihurtu dela.

Hori dela eta, aurrez ideia bat eduki dezazuen kokapen geografiko eta geologikoaren inguruan mintzatuko naiz ondorengo paragrafoetan.

Grímsvötn sumendia, Europako handiena den Vatnajökull glaziarraren izotz-kapelaren azpian kokatzen da. Sumendia Reykjaviketik 220 km-tara dago, Ekialde Ipar-ekialde norabidean. Bertan ematen diren erupzioak nahiko ohikoak dira, eta urte-tarte laburretan errepikatzen dira. Hala ere, egun gutxi irauten dute eta material ateraketen bolumena txikia da.

FIG 1. Grímsvötn sumendiaren kokapen geografikoa.

FIG 2. Vatnajökull glaziar handiaren mendebaldean aurkitzen da, 1.719 metrotako altueran.

Sumendia berez lurrazaleko depresiogune batean kokatzen da, eta kasu hauetan, galdara bolkaniko batetaz mintzo gara. Galdara honetan aktibitate geotermiko handia izaten da, litosfera (lurrazala eta mantuaren goiko aldea) meheagoa baita eta lurrazalera iristen den bero-fluxua ugariagoa da.

FIG 3. Islandiako mapa geologiko sinplifikatua.

Kontuan edukita gainean izotz-kapela handia dagoela, azpiko izotza urtu eta ur-kopurua bertan gelditzen da laku subglaziala (izotzaren azpian dagoena) eratuz. Periodikoki, lakuko urek irtenbide bat aurkitzen dute, bai izotza urtu delako zein urak berak eragindako presioak eraginda, eta uholde glaziarrak edo jökulhaup-ak eratzen dira, metatze-guneak (sandur-ak) materialez ureztatuz.

FIG 4. Islandia hegoaldeko satelite-irudia glaziar-kapela handienak adierazita daudelarik.
Galdara bolkanikoa (gorriz), Skeiðarár glaziarra (urdinez) eta sandur edo metaketa gunea
(naranjaz) ikus daitezke.

FIG 5. Eskala lokalizatuagoan Vatnajökull glaziarraren eremua ikus daiteke. Grímsvötn
sumendiaren lakua eta urek hartzen duten bidea geziekin adierazita dago.

FIG 6. Skeiðarársandur metaketa-guneko satelite-irudia. Kolore marroixka eta beltzak
glaziarreko urtze-urek garraiatutako sedimentuak dira (buztinak eta lohiak nagusiki).

FIG 7. 2004ko erupzioen ostean, honela gelditu zen sandur eremua. Gainera, errepideko
hainbat zubi apurtu ziren uholde glaziarren tamaina eta indarragatik.

Joan zen astean (Urriak 25-31), laku berri bat eratu zen izotzaren urtzearekin eta azken erupzioetan izandako uholde glaziarren tamaina izan dezakeela aurreikusi da. Hori dela eta, 40 kilometroko erradioan bizi den biztanleria alerta egoeran dago.

FIG 8. Galdara gainean dagoen izotz-kapelak izaten duen itxura "normala", aktibitate
geotermikoa baxua denean.

FIG 9. 2004ko aktibitate geotermikoak sortutako lakua eta ondorengo erupzioak zabaldu
zuen errauts ingurua ikus daiteke.

Sumendi hau ordea, Eyjafjallajökull ezagunarekin alderatuz ezberdina da. Erupzioek errauts-kopuru urria erakusten dute eta batez ere magma (mantuko material urtua) ateratzen da. Ikus daitekeen hauts bolkanikoak gehienez Vatnajökull glaziarraren perimetroa estali izan du, eta aire-trafikoan ez du eragin handirik izan. Azkenengo aldiz, 2004. urtean, Islandiako aire-trafikoa zertxobait baldintzatu bazuen ere, aireporturik ez zen itxi.

FIG 10. Satelite-irudi honetan 2004ko erupzioak sortu zuen errauts-hodeia ikus daiteke,
ipar-mendebalderanzko norabidean.

FIG 11. Eskala txikiagotu hala, satelite-irudi honek glaziarrean gelditutako errauts arrastoak
(ash) erakusten ditu.

FIG 12. Sumendiaren inguruko panorama aktibitate bolkanikoa handia denean: glaziarra
erabat zartatua eta errauts metaketak izotzaren gainean.

Grabaketa historiko eta geologikoei so eginez, azkenengo 8 mendeetan 60-70 erupzio eman dira Grímsvötn-en. Sumendiak aktibitate bolkaniko periodikoa erakusten du, periodo aktibo horiek 100-150 urtez tartekatzen direlarik. Aktibitatearen gorakada periodo berri bat hasi dela ematen du 1983ko erupzioaz geroztik, 1996, 1998 eta 2004. urteetan ere eman baitira.

FIG 13. 2004koaren ostean, noiz izango ote da hurrengoa?

Orain gertatzen ari dena aktibitate horren jarraipena da, jakiteke dagoena ordea, honen garrantzia eta eragingo dituen ondorioak dira.

Hala ere, momentu hauetan begi guztiak (bai islandiarrenak zein mundu guztiko zientzialarienak) Katla sumendiari begira daude, baina hori, hurrengo baterako utziko dugu.

GREDOS 2010 - Kronika

Joan den Pilarikako zubirako Morkaiko Mendizale Elkarteak Avilan kokatzen den Gredoseko mendietara irteera zuen antolatuta. 30 pertsonatatik gora zeuden izena emanda baina zubia gerturatzen ari zen einean, eguraldi iragarpenak gero eta argiago aurreikusten zuten zubi guztirako eguraldi benetan txarra zetorrela.

Horrela, aurreko ostegunean izena emanda genuenak bilera bat egin genuen erabaki bat hartzeko. Azken eguraldi iragarpenak ezer onik ez zuten ematen eta 20 bat lagunek baldintza hoietan nahiago zutela ez joatea esan zutenez irteera honetara autobusean joatea baztertu genuen.

12 pertsona geuden joateko prest. Bagenekien erabaki zentzuzkoena ez joatea zela, baina aurten eguraldiarekin ez dugu zorterik izan eta amorrua ematen zigun azken irteera hau bertan behera laga behar izateak.

Zapatu goiza heldu da. Goizeko 9retan gelditu eta 3 kotxeetan Avilarantz habiatu gara. Burgos aldean euria hasi eta aurrerago beldurrezko zaparradak erortzen ari dira. Gredosera heldu baino pare bat ordu aurretik Elola aterpetxetik dei bat. Zer ote?? Ostiral iluntzetik ordurarte euria etengabe ari duela. Aterpetxera heltzeko erreka bat gurutzatu beharra dagoela eta erreka oso handituta datorrela informatu gaituzte. Momentu batzutan erreka gurutzatzea ezinezkoa dela. Holakoak ekiditeko zubi bat jartzeko proiektua badagoela esan digute baina orain zubirik ez dagoela.

Bidean ogitartekoa bazkaltzeko gelditu eta berria gure artean zabaldu ondoren urduritasun apur bat sentitzen dugu. Berriak ez dira onak baina guztiak ados gaude aterpetxera heltzeko saiakera behintzat egin behar dugula.

Avila inguran egualdia ez da horren txarra baina Gredoseko mendikatea lainoz estalita dago eta ibilbidea hasi behar dugun aparkalekuan haizeak eta euriak gogor jotzen dute. Goretex, pontxo, aterkiak hartu eta gora. Berriketa gutxi gure artean, pentsakor goaz.

Hasiera ona ez den arren, 4 egun zoragarri igarotzeko
bidean dira morkaikotarrak.

Ordu erdi gora egin ondoren euria gelditu da eta aterkiak itxi ditugu. Oraindik 2 ordu gelditzen zaizkigu aterpetxera heltzeko eta hau berri ona da. Euria berriro hasten ez bada erreka jeitsi egingo da eta nola-hala pasako gerala uste dugu. Hala ere, oinez goazen bide guztiak erreka bihurtuta daude, ura alde guztietan dago, ur-jauziak non-nahi, errekak topera.

Bata bestearekin berriketan, bidea erraza da eta eguraldiak
hobera egin du.

Aterpetxe ondoan dagoen laku handira heldu gera. Laku baztarretik goaz eta aterpetxea gero eta gertuago ikusten dugu. Aterpetxe ondoko errekari begira goaz baina holako batean goazen bidea laku azpian ixkutatu da. Metro erditik gorako sakonera dago. 20 metro besterik ez dira eta lakuan sartzerik ez badugu nahi ezkerretara dugun pareta bustitik joatea beste aukerarik ez dugu. Paretan soka bat dago oratuta juteko baina 3 metro inguruko alturatik pasa beharra dago eta jausiz gero mina hartu daiteke. Pare batek azkenean arriskurik ez hartu eta txankletak jantzita uretatik joatea erabaki dugu. Ura otza dago, baina oztopoa gainditu dugu eta txankletak kendu gabe bagoaz aterpetxe aurreko errekara.

Aterpetxe ondoan dagoen lakua ederra dela ikus daiteke,
argazkian agertzen direnak zer esanik ez!

Igaro beharreko zatia ekipatua dago, baina banaka igarotzea
da zuhurrena.

Hauek bai ausartak! Hala ere pozik dirudite.

Aterpetxetik 15 metro eskasera, beste erreka bat igaro behar dugu. Segituan konturatu gera fuerte datorrela baina gainditzeko moduan dagoela. Batzuk gorago joan dira pasatzeko leku hobeago baten bila eta besteok bertatik pasa nahi dugu. Txankletak jantzita ditugunak uretatik goaz eta horrela harri gainetatik saltoka doazenei laguntzeko aukera ere badugu. Ez da errexa izan baina azkenean hamabiak aterpetxera heldu gara. Atsaldeko 7 eta erdiak dira eta pozik gaude. Zerbeza bana ozpatzeko eta ordu erdi beranduago afari bero-beroa daukagu zain. Belar orujo txupitoa, berriketa pixkat eta 10:30etan danok lotara.

Aterpetxera igotzea odiseatxoa izan denez, argazki ateratzea
beharrezkoa da.

Igande goizean 7 eta erdietan iratzargailuak jo du. Eguraldia begiratzera joan eta euririk ez dago. Lainoak nagusi dira baina ezin dugu aukera galdu, beraz guztiak gora, gosaldu eta 9retan martxan gera. Almanzor mendia lainotuta dago, beraz, 5 lakuetarantz habiatzea erabaki dugu.

Ibilbidea gorabeheratsua da baina malda errexekin. Errekatxo bat ere pasatu dugu eta bakarren batek irrist egin eta hanka belauneraino sartu badu ere, gogotsu goaz aurrera. Azken leporantz goraka goaz eta lainotan sartu gera. Lainoak zirimiria bailitzan buztitzen gaitu baino ateruneak ere ikusten dira. 3 ordutan Portillo del Rey-ra (2.374m) heldu gera. Hemendik behera 5 lakuen bailara ikusten dugu. Ikuspegi polita daukagu goitik. Leku lasai eta berezia dirudi baina arratsalderako eguraldi txarragoa dago emanda eta bertaraino jeistea gehiegi litzateke beraz talde argazkia atera eta aterpetxerantz habiatzea erabaki dugu.

Errekatxo honek zenbait buruhauste edo "bustitze" eragin
dituen arren, jendea ez da kikildu.

Portillo del Rey-n taldeko argazkia ateratzeko inguru-maria
ederra daukagu.

Aterpetxera bueltan, aurrean, XVII. mendean bertan kokatu
ziren glaziarrek birmoldatutako egiturak ikus daitezke: bloke
erratikoak, ildaska glaziarrak...

Aterpetxerako 200 metro falta direla euria gogor hasi da. Azken metroak korrika egin eta aterpean gaude. Apenas busti gara eta gaur ere pozik gaude eguna aprobetxatu dugulako. Eguardiko ordu biak dira eta aterpetxe barruan pikoteo-bazkari bat egin eta hamabiok karta jokoari ekin diogu. Hiltzailearen jokoa serio hartu dugu, bai eta parre asko egin ere. Konturatu orduko afaltzeko ordua da. Astelehenerako eguraldi hobeagoa emanda dago, eta hortaz, gaur ere goiz sartu gara ohean.

Astelehen goizean ere 7 eta erdietan gora. Eguraldia ona da eta Almanzor mendia (2.592m), inguruko altuena, lainorik gabe dago. 9retan habian gara. Hamabiok gogotsu goaz goraka, bidea gero eta tenteagoa den arren. Bide ondoan uda honek urtu ez duen elurra dago oraindik. Lainoak gero eta nabariagoak dira baina oraindik tontor ingurura ez dira hurbildu. Haize hotza dago baina aldapa gora berotuta goaz. Honelako baten, elur maluta gutxi batzuk erortzen hasi dira. Oso gutxi diren arren, atmosfera hotza dagoen seinale garbia da.

Bata bestearen atzetik kontu kontari igoera leunagoa
egiten da. Atzean, Almanzorreko zirkuaren hegala ikus daiteke.

Portilla del Crampon-era (2.405m) heltzeko eskuak ere erabili behar dira, harri batzuk izotzarekin estalita daude eta lepo honetara esku hotzekin heldu gara. Hemen zerbait jan, indarrak berreskuratu eta azken zatiari ekiten diogu. Badakigu zatirik zailena dela eta arriskuak ere baduela.

Kanalean gora, irribarrea galdu gabe jakina.

Eguraldi onarekin eta beroarekin igoera dibertigarri bat litzateke, baina hotza eta haizearekin gauzak beste modu batean ikusten dira. Alkarri lagunduz eta talde moduan jokatuta pauso zailenak ere gainditu ditugu eta hotz eta emozio artean gailurra lortu dugu. Tontorra izoztua dago eta apenas 3-4 pertsonarentzako lekua dago, beraz, banan-banan igo ta jeitsi gera. Oraingo honetan ez dago talde argazkia ateratzeko aukerarik eta gainera guztiok jaitsieran ezarri dugu arreta guztia.

Azkenengo zatian iada, zatirik zailenak direnez arreta handiz
eta lasaitasunez hartu beharrekoak.

Azken blokeetan gora, eskuen laguntza beharrezkoa da.

Talde txikietan argazkiak ateratzen.

Jaitsierarako ere talde bezala lanean, aurrekoak atzekoen zain.

Tontorrean taldeko argazkia ateratzea ezinezkoa zen arren,
beheratxoago aterata ere ezta ezer pasatzen.

Lortu dugu. Zatirik zailena ere jeitsi dugu eta orain bai lasaitasun irriparrak guztion aurpegietan ikus daitezke. Poliki-poliki behera joan hala, gora datozenekin gurutzatu gara. Animoak eman dizkiegu baina tontorrera begiratu eta dagoeneko guztiz lainotu dela konturatu gara. Bai, gaurkoan ere zorte ikaragarria izan dugu. Aterpetxera heldu eta berriro euria. Arratsalde guztia dugu berriro kartetan egiteko.

Elola aterpetxea

Lagunartean kartetan jolastea baino zer hobe?

Asteartea bueltatzeko eguna da. Goizean goizo eguraldia inoiz baino hobea da beraz motxilak hartu eta kotxerutz habiatu gera. Baina eguraldi on hau aprobetxatu beharra dago eta bidetik apur bat urrunduz Morezon mendira (2.365m) igo gara. Pena bat gailurrean laino artean egon garelako baina pixkat jeitsi orduko eguzkiak jo gaitu eta eguzkia lagun kotxeetaraino jeitsi gera kontu kontari.

Eguraldia hobetu dela ikusirik, Morezonerantz bidean.

Morezon mendiaren gailurrean lainoa nagusi

Igotzerakoan ez bezala, jaitsiera alaia dute hauek

Kotxean gordeta geneuzkan zerbeza prexkoak ezin hobeto sartu dira eta irteera borobil hau ozpatzeko ere balio izan dute.

Morkaiko-kideak beste behin txapeldun!

Hau ere “otro exito de Morkaiko” bezela geldituko da. Hurrena Karakateko igora. Hurrenarte!!

Argazki gehiago link honetan ikusi ditzazkezue:

GREDOS 2010 MORKAIKO


MORKAIKO ME